Sinds de komst van Netflix worden we overspoeld met kijkmateriaal van over de hele wereld. Van Afrika tot in Amerika, van op de Himalaya tot in de woestijn, echt letterlijk van overal is er content beschikbaar. En toch, hoe gek het ook klinkt, grijpen de meesten van ons snel terug naar het klassieke Vlaamse, Engelse en/of Amerikaanse aanbod. Blogster Rebeca had het eerder al over haar favoriete Spaanse Netflix-series. Ik introduceer je vandaag tot mijn Scandinavische all-time favorite: The Bridge. Of Bron - Broen.
0 Comments
Photo: inc.com
Een van de beste verjaardagcadeaus die ik ooit kreeg, was de Game Boy Colour toen ik zes werd. Ik wist dat die eraan zat te komen en had als absoluut digikid al weken zitten popelen. Toen ik ‘em eenmaal in mijn handjes had, kwam ie er nog maar heel moeilijk uit. Mijn ouders maakten zich zorgen om mijn nek en ogen (“Straks worden ze vierkant!”), en plaatsen een aftikkend klokje naast me wanneer ik weer eens ging spelen. Als dat na een half uur genadeloos afging, was het gedaan met Mario en Wario voor die dag. Traumatisch. Anyway, ik ben ondertussen niet meer verslaafd aan m’n paarse Game Boy – ik heb namelijk een nieuw speeltje. M’n smartphone, deze keer zonder controlerende klok ernaast. Hoeveel tijd ik precies per dag met dat ding bezig was? Daar had ik geen idee van. Tot ik de app Quality Time ontdekte, die je smartphonegebruik monitort. En dat bleek haast even traumatisch. Foto:www.volkskrant.nl
Zenuwslopend, angstaanjagend en een tikkeltje magisch. Dat zijn de woorden die ik zou gebruiken om deze serie te beschrijven. Mocht je Stranger Things al gezien hebben en je bent op zoek naar net dat ietsje meer? Kijk dan naar Dark, een Duitse serie die je in één dag zal uitkijken omdat je gewoon moet weten wat er aan de hand is. Photo: Canva
Ik ben al sinds mijn tienerjaren een beetje een jojo. Mijn gewicht schoot omhoog rond mijn 15e, naar omlaag op mijn 17e, en dan langzaam weer omhoog, waar het lange tijd stabiel bleef, zo tot mijn 24e. Er kropen nog een aantal kilootjes hier bij, daar gingen ze er weer af en na het overschakelen naar een zittend beroep, vlogen er nog eens 7 bij. Ik ben nog nooit zo zwaar geweest als nu. En toch weiger ik mij daar écht slecht over te voelen. |