Photo: tumblr.com Zoals iedereen ben ik Temptation Island aan het volgen. Onlangs zag ik voor het eerst aflevering 7, de aflevering net voordat ze op Dreamdate gaan. Ik liep achter, want terwijl andere mensen televisie lagen te kijken in de zetel was ik DUIZEND IKEA MEUBELS aan het monteren en al mijn spullen aan het verhuizen, en daarna stond mijn hoofd even niet naar een programma vol dudes. Er zijn gewoon sowieso al te veel dudes en ik was mini-house warmings aan het houden en frieten aan het halen en new apartment smell aan het opsnuiven en ik heb tegenwoordig ook no chill als het op dudes aankomt, dus ik moest even een pauze nemen. Maar inmiddels staat er een zetel in mijn studio en kan ik ook liggen en hersenloze televisieprogramma’s kijken. Ik wil het even hebben over Haroon. Ik heb het in het bijzonder over het moment waarop verleidster Lindsey hem vraagt om eens echt zichzelf te zijn. Haroon, moet je denken, weet dat de camera’s op hem gericht staan en denkt dat dat niet zo was op al zijn zwakke momenten. Dit moment is de confrontatie tussen Haroons ideale, georchestreerde versie van Temptation Island en bewijsmateriaal van zijn gigantische assholeness op camera. Lindsey haalt (op camera) dingen aan die Haroon koortsachtig probeerde te verbergen (dus niet het “kijken kijken” naar borsten en billen, want dat ze dat aan het filmen waren, maakte hem niet zo veel uit obvio) en Haroons reactie is om emotioneel te worden; eerst kwaad en dan een mengeling van aangevallen en teleurgesteld. “Lindsey is een rat”, “Lindsey probeert onrust te stoken”. En hij werd op het randje van agressief (ik was op dit punt wellicht al lang in de zee gesprongen en terug naar de Lage Landen gezwommen, maar wie ben ik?). Waarom wil ik het in deze column, waarvan ik eigenlijk de protagonist en de heldin ben, hebben over dit specifieke moment? Omdat mijn ex letterlijk een Haroon was en ik ben ontsnapt en ik wijsheden te verspreiden heb. Dames, heren, lezers en lezeressen, als jullie je ooit in zo’n positie bevinden als Lindsey en/of/tevens Ayse: ren. Fucking ren. Waarom? Omdat, toen ik mijn ex vertelde dat ik bewijzen had van zijn ontrouw en dat ik het anderen zou vertellen, hij eerst emotioneel werd, en daarna kwaad, en nadien volgde een gigantische ontkenningsfase waarin hij me voor iedereen toen aanwezig (oké, het was een persoon, maar hij schreeuwde het door het hele huis) een “stom klotewijf” noemde. Hoe durfde ik hem af te schilderen als iets anders dan een voorbeeldige jongen? Waar haalde ik het lef om anderen te vertellen dat hij (een) misstap(pen) begaan was? Je moet er soms pas zelf mee te maken hebben gehad om te kunnen beseffen tot wat dat soort mensen in staat zijn om de schijn hoog te houden. Ik werd toen vriendelijk verzocht om zo snel mogelijk op te hoepelen, iets wat een slachtoffer eigenlijk niet zou mogen overkomen, maar iets dat het wel heel erg doet lijken alsof ik een dader ben. Denk erover na: Lindsey is de reden dat Haroon in een slecht daglicht komt te staan op televisie, nooit Haroon zelf. Hij denkt dat de camera’s altijd uitstonden, en denkt dat hij genoeg cred heeft opgebouwd om tegen Lindsey en de camera’s te liegen dat hij zwart ziet. Zo oneerlijk van Lindsey! Ik haat dat soort onverdiende cred en ik ben een beetje bang van de zekerheid en arrogantie die dat soort mensen tentoonstellen wanneer ze geconfronteerd worden en je weet dat ze liegen. Maar ik snapte Ayse ook dat het moeilijk is om te aanvaarden dat mensen twee gezichten kunnen hebben, en dat je dingen moet opgeven als je beslist dat je klaar bent met hun bullshit. Maar ik zeg jullie nu: als je je ooit in een relatie bevindt met iemand die (een) misstap(pen) begaat en je merkt, hoort, ziet, hebt het gevoel dat deze persoon het opnieuw doet en hij maakt van jou een dader (ik kreeg “doe niet zo achterdochtig, het is vervelend” en “het is jouw schuld omdat jij erachter gekomen bent, jij wou de waarheid weten, blij nu?”) ga dan weg. Ze verdienen jou niet en je bent ze beter kwijt dan rijk. Je hele leven lang over je schouder moeten kijken, omdat je partner een leugenaar en bedrieger is, en ze dan kwaad zijn op jou omdat je aan hen twijfelt? Wie heeft daar de energie voor? Die vijf procent van de tijd dat je denkt dat je hen echt kunt vertrouwen? Gebruik die om de afwas te doen en vervang de overige 95% bullshit door James Bond films en concerten en leren borduren en glaasjes goedkope cider en, I dunno, eender wat? Alles is beter dan Haroon. Neem het van me aan. Nu we toch bezig zijn: Marvin. Fucking Marvin. Heeft seks met een andere vrouw, zegt dat hij Louise mist en kablam-O! Ze huilt tranen van opluchting. Ik was zo iemand; zo blij dat de bedrieger uiteindelijk toch voor mij koos, mij, van alle verleidelijke vrouwen ter wereld. “Een teken dat we bij elkaar horen”. Dit verdient eigenlijk zijn eigen post, maar nog eventjes voor iedereen die in een soortgelijke positie zit: het spijt me. Wat ik ga zeggen is het meest wrange besef uit je leven, en het spijt me. De boodschap die we uitstralen als we iemand zonder meer voor zo iets vergeven is “loop over me heen”. Ik heb mezelf keer op keer verteld dat zijn escapades niets voorstelden, want hij zou toch voor mij kiezen. Hij vertelde zichzelf wellicht dat het niet uitmaakte wat hij me aandeed, want ik zou toch op hem blijven wachten. Vallen de ervaringen met andere vrouwen tegen? Maakt niet uit, ze heeft toch al afgewassen, gestofzuigd en gedweild en rent snel naar de winkel en kookt een lekkere pasta al forno vlak voordat ik haar uiteindelijk vertel dat ik haar dump (echt gebeurd). Je strijkt tien van hun hemden en ze doen ze aan om af te spreken met een andere vrouw, en ze doen zulke belachelijke dingen omdat ze denken, aanvoelen, weten dat je toch voor hen klaar staat (echt gebeurd). Je kan erop rekenen dat ik zijn hemden allemaal professioneel ont-streken heb, maar het verandert niets aan het feit dat ik gebruikt en geleefd werd en altijd even on hold stond als dat moest. Je bent meer waard dan dat. Echt. Altijd, sowieso, standaard. En zelfs in een gezonde relatie mogen ze hun eigen hemden strijken. We hebben die dudes niet nodig. Ik wil wel nog een ding verduidelijken. Het is niet jouw schuld dat je opgelucht bent als je veel geïnvesteerd hebt in een relatie en ondanks dit soort schaamteloos gedoe blijft volhouden: dat is menselijk. Het is niet jouw schuld als je niet alles weet, of alles ziet, of alles beseft omdat je verliefd bent: dat is menselijk. Maar als zij niet menselijk zijn, als zij je behandelen als een tweederangsburger uit egoïsme en een misplaatst gevoel van entitlement, en als je dát eindelijk kan inzien, dan moet je weg. Punt aan de lijn. Kies niet voor een Haroon, kies niet voor een Marvin. Als je denkt dat je in een vergelijkbare situatie zit en je weet niet wat doen of je bent bang om knopen door te hakken en alleen te zijn of je zit met andere zorgen: mail me hier op Louvintage of laat een comment achter. We kunnen Skypen voor een peptalk. We kunnen een koffie gaan drinken ergens. Ik kan motiverende sms’en sturen. Ik heb altijd een glaasje goedkope cider klaarstaan. Ik ben geen dude, dus geen zorgen. PLAYLIST DEEL IILEES MEER
0 Comments
Leave a Reply. |