Photo: becuo.com
Het begon op een koude winterdag in Leuven. Ik zag zwetende lijven, hijgende gezichten en volk. Veel volk. Zwetend, hijgend volk.
1 Comment
Photo: leahreena.blogspot.com.br
Ik word wakker en de zon streelt mijn gezicht. Meestal, tenzij het een sombere dag is. Ik sta op en trek mijn kleren aan. Ik drink een tas koffie, eet een kom muesli en wandel naar mijn kaptafel. Ik doe mijn haar in een paardenstaart en maak me op. Meestal, tenzij ik er geen zin in heb. In dat geval wandel ik de deur uit met een bloot gezicht, nog steeds gestreeld door de zon. Photo: filmspotting.net
Een fatsoenlijk lief. Het staat sinds kort weer op mijn 'verlanglijstje'. Aangezien zowel Sinterklaas als de Kerstman mijn vraag genegeerd hebben en er tot op heden geen enkele webshop is waar je je lievelingsexemplaar op de kop kan tikken (een gat in de markt zeg ik u!) zal ik er zelf werk van moeten maken. Als het op mannen aankomt, betrap ik mezelf erop dat ik een vast traject doorloop in mijn hoofd om te bepalen of het al dan niet de moeite waard is. En dat traject gaat als volgt. Don't speak, I know just what you're thinking (good luck getting that out of your pretty head today), ik zie u namelijk al denken 'glutenvrij, en daarboven nog eens vegetarisch gaan? Dat moeten de meest succesvolle restaurantbezoeken ooit zijn, kuch aandachtswijf kuch.' Edoch, vreest niet, ik kom hier geen vegetarisme (jot) prediken, ik neem echter uit ecologische en in kleinere mate dierliefhebbende (ik ben vollenbak humperdink dierenliefhebber, maar dat is niet de hoofdreden) overwegingen wel deel aan de veertig dagen van #dzv2015.
|