Ik woon ondertussen al ruim een half jaar samen met mijn lief. Hoe snel ging dat, zeg! Als het snel ging, wil dat dan zeggen dat het allemaal goed verloopt? ’t Zal wel zijn! Dikke liefde en veel kusjes – lebber, lebber. En ik heb van alles geleerd, dat ook nog.
0 Comments
Als je me een gin-tonic en een glas Fristi zou aanbieden, en ik zou moeten kiezen van welk drankje ik lustig wil slurpen, dan is dat makkelijk: ik ga voor de Fristi, want ik vind gin vies (ja, dat kan). Easy peasy, geen keuzestress, om het met een hot woord te zeggen. Heb ik dat eigenlijk ooit écht, keuzestress? Is dat echt ‘iets’ of staat dat nu maar gewoon een beetje hip te wezen, zoals die trendslaafjes met hun gin-tonic in de hand? En zou je überhaupt wel tevreden zijn als er enkel een heel beperkte keuze was?
De dingen opsommen die ik minder mooi vind aan mezelf? Da’s eenvoudig. Zeggen wat ik wél mooi vind, is al heel wat moeilijker. En toch is dat eigenlijk best belangrijk, body positivism-gewijs, om zo eens mee te gaan met een trend. “Ik ben Valérie en ik ben knap”, zo dus, ook al klinkt dat nog wat vreemd.
Op zomerse dagen doet een zwoele windstoot mijn rokje vaak omhoog waaien. Een binnenmondse 'fuck' en twee handen die mijn rok langs beide kanten stevig vasthouden, en ik kan weer verder. Opnieuw een 'fuck' en ook een rood hoofd toen mijn borst uit mijn bh floepte bij de kinesist. Maar kijk, ik trok mijn bh goed en kon weer zedig mijn behandeling ondergaan. En elke keer ik een kort kleedje aanheb en iets laat vallen? Jawel, 'fuck' en snel overwegen welke manier van bukken niet mijn hele poep laat zien aan iedereen die staat te kijken. En erna uitermate elegant wegwandelen alsof er niets gebeurde - uiteraard.
|