Op zomerse dagen doet een zwoele windstoot mijn rokje vaak omhoog waaien. Een binnenmondse 'fuck' en twee handen die mijn rok langs beide kanten stevig vasthouden, en ik kan weer verder. Opnieuw een 'fuck' en ook een rood hoofd toen mijn borst uit mijn bh floepte bij de kinesist. Maar kijk, ik trok mijn bh goed en kon weer zedig mijn behandeling ondergaan. En elke keer ik een kort kleedje aanheb en iets laat vallen? Jawel, 'fuck' en snel overwegen welke manier van bukken niet mijn hele poep laat zien aan iedereen die staat te kijken. En erna uitermate elegant wegwandelen alsof er niets gebeurde - uiteraard.
2 Comments
FOMO, dat ken je wel. Tenzij je mijn mama bent (hoi mama!) of het voorbije jaar in coma lag (nu lag je hopelijk niet effectief in een coma – awkward, maar in dat geval: blij dat je weer ontwaakte en bedankt dat je mijn column leest). Maar dus speciaal voor mijn mama en tot voor kort comateuze lezers: FOMO is een ‘hippe’ term (de aanhalingstekens verraden mijn aversie tegenover dergelijke termen) die staat voor Fear Of Missing Out, oftewel de angst om leuke dingen te missen. Foto’s van een feestje verschijnen op vrijdagavond op Facebook en je bent er niet bij? Dra-ma. Of niet?
Ik ben mijn haar aan het laten groeien – althans voorlopig toch. Want typisch aan haar laten groeien, is die vervelende tussenlengte, de lengte waarop je geen kapsel meer hebt, maar gewoon maar haar. En niemand wil gewoon maar haar.
’t Is gemakkelijk hé, lachen met iemand anders. Kan je het je inbeelden als je dat nu gewoon eens niet zou doen? Wat als je niet zou lachen met iemand, als je geen vooroordelen zou vormen of als je niet over iedereen je mening klaar zou hebben? Dus eigenlijk: wat als je gewoon eens effe chill zou doen?
|