Ik woon ondertussen al ruim een half jaar samen met mijn lief. Hoe snel ging dat, zeg! Als het snel ging, wil dat dan zeggen dat het allemaal goed verloopt? ’t Zal wel zijn! Dikke liefde en veel kusjes – lebber, lebber. En ik heb van alles geleerd, dat ook nog.
0 Comments
Als je me een gin-tonic en een glas Fristi zou aanbieden, en ik zou moeten kiezen van welk drankje ik lustig wil slurpen, dan is dat makkelijk: ik ga voor de Fristi, want ik vind gin vies (ja, dat kan). Easy peasy, geen keuzestress, om het met een hot woord te zeggen. Heb ik dat eigenlijk ooit écht, keuzestress? Is dat echt ‘iets’ of staat dat nu maar gewoon een beetje hip te wezen, zoals die trendslaafjes met hun gin-tonic in de hand? En zou je überhaupt wel tevreden zijn als er enkel een heel beperkte keuze was?
Mijn lief en ik, dat is geen liefde met een grote ‘L’. Helemaal niet. Wij zijn liefde met alléén maar hoofdletters. L-I-E-F-D-E. Dikke vette grote liefde. Hoofdletterliefde, het is me overvallen, en het is nog mooier dan ik dacht.
De dingen opsommen die ik minder mooi vind aan mezelf? Da’s eenvoudig. Zeggen wat ik wél mooi vind, is al heel wat moeilijker. En toch is dat eigenlijk best belangrijk, body positivism-gewijs, om zo eens mee te gaan met een trend. “Ik ben Valérie en ik ben knap”, zo dus, ook al klinkt dat nog wat vreemd.
|