Photo: gotmesh.org 2015 staat voor de deur. Je weet wel, het jaar dat de film Back to the Future ons hoverboards en vliegende auto’s beloofde. In afwachting daarvan blikken we terug op de beste film en televisie-momenten van de Louvintage bloggers van het afgelopen jaar. "Zelfs den Obama zou dat weten te appreciëren"Photo: television.com Omdat ik op kot nu eenmaal weinig tv kijk en mijn portemonnee niet oneindig veel cinematripjes toestaat, was 2014 voor mij vooral het jaar van ontdekkingen van dingen die al kweenieoelang bestonden. Ik denk dat ik ongeveer de laatste persoon ter wereld moet zijn geweest, maar ik ben afgelopen jaar (op extern aandringen, dat wel) eindelijk beginnen kijken naar Game of Thrones en mo how zeg, episch entertainment. Meteen ook een mentale nota gemaakt om nooit nog aan een virtueel personage gehecht te raken. Ik ben ook begonnen met House of Cards, zelfs den Obama zou dat weten te appreciëren en ik versta volledig waarom. Omdat jullie nu ongetwijfeld denken van wow, die Julie, die heeft kwaliteitsvolle smaak: ik ben sinds dit jaar ook volledig hooked aan Mindy Kaling’s The Mindy Project en Once Upon a Time. Jazeker, ik blijf een wijf. Qua films was ik volledig onder de voet van Twelve Years a Slave, eerder teleurgesteld door Gone Girl (misschien omdat ik de clue al op Twitter had gelezen – bah spoilers), heb ik Argo en American Hustle veel te laat ook eens de revue laten passeren en geapprecieerd en ben ik zwaar fan geworden van een pareltje uit 2013: Short Term 12 (een gouden tip from a golden friend). Nog op mijn lijstje:Deux jours, une nuit, The Hunger Games: Mockingjay deel 1 en 2 (she’s a superfreak, superfreak) en The Imitation Game. Julie. Not-so-new GirlIk trok altijd rare ogen wanneer iemand me vertelde helemaal hooked te zijn aan een nieuwe serie. Hoeveel keer ik ook probeerde, na ongeveer drie afleveringen haakte ik al snel af... tot ik nog niet zo lang geleden, hopeloos en retard, New Girl ontdekte. Oh boy. Hoewel ik grandioos achter zat (het eerste seizoen kwam uit in 2011), haalde ik mijn schade snel in! Vier weken gering sociaal contact en 83 afleveringen later wacht ik nu vol spanning op de nieuwe afleveringen die er binnenkort aankomen. 13 januari plan ik alvast een extra studeerpauze in. If you know what I mean. Ik hou enorm veel van films bekijken, maar maak er helaas zelden tijd voor. Een goed voornemen voor 2014 (meer films bekijken!) en mijn nieuwe studentenjob bij Kinepolis zorgden ervoor dat ik de draad snel weer oppikte! Ik ontdekte heel wat oudere parels, maar ook was 2014 volgens mij een vruchtbaar filmjaar. Zo huilde ik tranen met tuiten bij The Fault in our Stars, was ik (hoewel absoluut geen sci-fi fan) volledig blown away door Interstellar en voelde ik me zowel diep ontroerd als verafschuwd door de beelden in Fury. Lisanne. All eyes on Xavier DolanPhoto: Xavier Dolan De mooiste films die ik in 2014 heb gezien, zijn ongetwijfeld Tom à la Ferme en Mommy. Ok, misschien ben ik een beetje bevooroordeeld, want beiden werden geregisseerd door mijn favoriete regisseur Xavier Dolan. Ik sta er telkens van versteld hoe zo een jong iemand (25 jaar) al zo'n groot talent heeft. En dan nog eens knap ook! Maar gay, helaas. Dit is dan ook een thema dat vaak terugkomt in zijn oeuvre. mannenliefde en de liefde tussen moeder en zoon. Zo word je er al mee geconfronteerd sinds zijn eerste film J'ai tué ma Mère (2009) waarin de onvoorwaardelijke, maar moeilijke band met zijn moeder centraal staat. Inderdaad, Xavier Dolan speelt zelf de hoofdrol. Ook in zijn latere films Les Amours Imaginaires en Tom à la Ferme neemt hij belangrijke rollen op zich, en met succes. Interessant is ook dat je Dolan ziet groeien als regisseur én in budget. Vergelijk maar eens zijn eerste film met zijn laatste en je zal zien wat ik bedoel. Ook leuk om weten is dat de getalenteerde Canadees een heleboel topsoundtracks gebruikt: Lana Del Rey, het Belgische Vive La Fête (komt trouwens heel vaak voor), Counting Crows, Oasis ... Nummers die we allemaal kennen en een leuke toets aan de sowieso al sterke scènes geven. Een recensie door Knack van zijn recentste film Mommy kan je hier lezen. Femke. Scène uit Mommy. Woke up this morning, got yourself een nieuwe verslavingPhoto: The Sopranos, hbo
Over mijn televisiehoogtepunt bestaat géén twijfel: The Sopranos is hands down de beste serie die ik ook heb gezien. Ik heb geen idee waarom ik hem in 2014 pas zag, maar ik raad het aan iedereen aan, vooral vanwege de geweldige dialogen en de even briljante personages. Ik kan niet eens opsommen welke afleveringen me het beste zijn bijgebleven (hoewel Pine Barrens echt álles sloeg), maar ik blijf deze serie quoten. Zelfs in gespekken met mensen die hem niet gezien hebben. Dat kan me niets schelen. "U no bitch to me". Wat films betreft, ik keek al sinds de zomer van 2013 uit naar X-Men: Days Of Future Past, en hij stelde alles behalve teleur (alle Marvel films staan erom bekend dat ze een loopje nemen met de verhaallijnen uit de strips, maar deze film maakte veel goed, ondanks het feit dat hij niets met de gelijknamige strip te maken heeft, maar dit is niet de time and place for a nerd rant). Tijdens het geweldige Gone Girl werd ik doorheen de hele film iedere keer op een fout spoor gezet (en hoe knap is Rosamund Pike!) en ik heb ook genoten van de Franse serie Les Revenants op Canvas, een echt pareltje. Wat die laatste twee betreft, was ik heel erg onder de indruk van de soundtrack, door Trent Reznor en Mogwai respectievelijk. Wie houdt er nu niet van een goede soundtrack? Sue.
0 Comments
Leave a Reply. |