Photo: Marilyn Monroe leest Ulysses van James Joyce, Long Island 1954. media.cineblog.it / indyweek.com Vorige week hadden we het over de tragische jeugd van Marilyn Monroe, en hoe ze er against all odds toch nog wat van heeft gemaakt. Ook de rest van haar leven is niet altijd het sprookje geweest dat het leek, maar toch heeft Marilyn zich door veel moeilijke periodes weten te worstelen. Week twee: “I said pour yourself a drink, put on some lipstick, and pull yourself together.” Marilyn Monroe is een actrice wiens intelligentie en kennis van zaken zelden erkend werden. Jane Russel, met wie ze acteerde in Gentlemen Prefer Blondes (1953) beschreef haar als " very shy and very sweet and far more intelligent than people gave her credit for". Later zou de director van Bus Stop (1956), Joshua Logan, het volgende zeggen over Monroe: "I found Marilyn to be one of the great talents of all time... she struck me as being a much brighter person than I had ever imagined, and I think that was the first time I learned that intelligence and, yes, brilliance have nothing to do with education." Het verschil met de personages die ze speelde is groot, en Monroe liet ook vallen dat ze graag serieuzer acteerwerk wilde proberen. Toch waren haar meest succesvolle rollen vaak die van domme blondjes die uit waren op geld en liefde. Er zijn genoeg voorbeelden; ze speelde onder andere zo'n rol in Gentlemen Prefer Blondes (van de weinig subtiele gold digger Lorelei Lee), We're Not Married (beauty pageant-winnares Annabel) en How To Marry a Millionaire (de naïeve Pola, die te ijdel is om haar bril op te zetten en dus niet door ziet dat ze belogen wordt door een man die helemaal geen miljonair is). Photo: The Seven Year Itch (1955), wikipedia.org In The Seven Year Itch, met het iconische moment waarop Marilyn's rok omhoog waait boven een ventilator, speelde ze een femme fatale, en haar domme blondjes-imago heeft na een tijdje dan ook plaats geruimd voor het beeld van Monroe als sekssymbool. Buiten het feit dat haar platinablonde manen en perfecte zandloperfiguur nu nog steeds tot de verbeelding spreken, is het ook opmerkelijk dat dit sekssymbool er een universitaire studie aan de Univeristy of California op had zitten. Voor haar doorbraak in de filmwereld studeerde ze er namelijk literatuur en kunstappreciatie. Ook gedurende de rest van haar carrière zou ze een groot lezer blijven, en ze had thuis een uitgebreide boekenkast met Engelstalige klassiekers van Walt Whitman, D.H Lawrence en James Joyce. Ook Freud, de Duitse Romantische dichter Heinrich Heine en de Joods-Amerikaanse schrijver Saul Bellow konden haar bekoren. In totaal zou ze naar haar dood ongeveer vierhonderd boeken nalaten. De foto's waarop Marilyn te zien is terwijl ze Ulysses leest, een absoluut enigma van een boek voor zelfs de meeste literatuurliefhebbers, zijn daarom voor velen een contradictio in terminis. Want hoe kan zo'n dumb blonde nu genieten van zo'n complexe, literaire klassieker? Photo: Marilyn lezend en schrijven, door Alfred Eisenstaedt, dollyrockergirl.com In haar biografie Fragments: Poems, Intimate Notes, Letters by Marilyn Monroe wordt duidelijk dat Monroe zelf enorm veel belang hechtte aan literatuur en poëzie. Ze zocht in de belles lettres een manier om zich te verzoenen met haar eigen emoties en problematische aspecten van haar leven. Het feit alleen al dat er zo veel foto's van haar zijn terwijl ze aan het lezen is, zou kunnen getuigen van het feit dat ze alleen maar aanvaard wilde zijn, en ze wilde dat anderen haar serieus namen en verder keken dan de films en de glamour. Ze schreef zelf ook poëzie, en liet deze kant van zichzelf daarentegen zelden aan kennissen zien. Haar literaire expressie was, in tegenstelling tot haar lichaam en uiterlijk dat door iedereen werd geadoreerd, volledig van haar zelf. Nu nog kennen veel mensen de Marilyn die some lipstick op doet en er goed uitzag op eender welk moment, of de Marilyn die zichzelf nog een drankje inschonk en (waarschijnlijk) zelfmoord pleegde door een overdosis drugs te nemen. Maar de Marilyn Monroe die de hoogste ogen gooit, is nog altijd zij die zichzelf telkens opnieuw uit de put hielp en troost vond in literatuur. Wat interessant is, is dat Marilyn een vreemde mengeling van deze drie eigenschappen was. Photo: Marilyn Monroe leest Walt Whitman's Leaves of Grass, eilenna.tumblr.com Het citaat waarmee deze post begon is dan ook volledig van toepassing op deze complexe actrice die, hoewel ze een plaats als icoon heeft veroverd over de hele wereld, nog steeds vooral op zoek was naar zichzelf, en naar erkenning en stabiliteit. Onderaan deze website vind je een lijst met de volledige bibliotheek van Marilyn. Nu dat Marilyn je heeft geleerd dat schoonheid en drang naar kennis hand in hand kunnen gaan, net als creativiteit en emotionele instabiliteit, kan je een kijkje nemen op haar boekenplank en op zoek gaan naar iets wat je kan lezen.
Wat vind jij van deze kant van Marilyn? Reageer en maak kans op een goodie bag! Sue.
1 Comment
Jessie
5/3/2014 01:45:17 am
heel interessant en tof om zo eens te zien wat Marilyn gelezen heeft (:
Reply
Leave a Reply. |