Foto: thehardsociety.tumblr.com Intussen kreeg ik een bundeltje met oefeningen die ik zoveel mogelijk moet doen (en jawel, Nicolas controleert dat). “Core-stability oefeningen” noemt men dat, maar ik voel me als een kleuter die terug moet leren lopen. We zijn nu twee weken ver in mijn plan naar een gezonder lichaam. De oefeningen op mijn papier lijken zeer eenvoudig. Toch zijn ze dat helemaal niet. Ik overloop er even een paar met jullie, waardoor iedereen kan meedoen en kan ervaren hoe moeilijk je arm strekken wel kan zijn. Oefening 1: holle en bolle rug Mijn kat vindt deze oefening geweldig. Ze doet dan ook gewillig mee en komt met haar rug onder mijn buik krollen (ja mijn buik komt op kathoogte van de grond wanneer ik in deze positie sta). Op zich lukt deze heel goed en ik moet toegeven, het is ontspannend ook. Oefening 2: armstrekking en beenstrekking Foto: www.optimavita.nl Deze oefening is ook eenvoudig en best leuk om te doen. Al besef je plots bij jezelf dat het “uitstrekken” er soms toch niet zo gestrekt uitziet langs de zijkant. Maar na wat oefening, lukt dat allemaal veel beter en voel ik mijn innerlijke ballerina ontwaken. Oefening 3: planken Dan komt het moeilijke stuk. Iedereen heeft wel eens overmoedig deelgenomen aan de planking-challenge om dan te constateren dat spierspanning misschien toch niet besteed is aan een normaal gebouwde mens. Toch, vol goede moed start ik met planken en maak van die leuke zwangerschapsgeluidjes (hardop puffen) om die laatste seconden te kunnen volhouden. Gif: www.pretty52.com
Oefening 4: side bridge Dit is volledig doodgaan. Er is een complete afwezigheid van zijdelingse buikspieren in mijn lichaam. Na drie seconden begin ik al te trillen aan mijn armen, verkrampen mijn benen en beginnen mijn tenen pijn te doen van de spanning. De oefening dertig seconden volhouden, is echt kapotgaan. Oefening 5: squats Deze oefening noem ik de Kardashian-squats omwille van het gevoel dat ik de dag erna heb. Namelijk het gevoel dat mijn poep drie maal is toegenomen in omvang en dat mijn poepspieren gigantisch getraind voelen. Gaan zitten is niet meer mogelijk, neerploffen is dan de boodschap. Al bij al is het niet doodgaan van de vermoeidheid. Je zweet wel, je trilt een beetje maar je voelt jezelf vooruit gaan. Ik voel dat ik beter aan het worden ben en denk dat mijn lichaam meer controle heeft over de bewegingen. Niet dat ik het idee had dat ik daarvoor ongecontroleerde spasmen had, maar het is echt een verschil. Ik kan het iedereen aanraden, koop een yogamat en doe eens zot. Elke.
0 Comments
Leave a Reply. |