Photo: goneforarun.com Het is mijn vierde jaar op kot, en ik heb de lessen L.O. uit het middelbaar nooit zo gemist als nu. In mijn leven bestaat beweging vooral uit van en naar de les wandelen, goed voor zo’n 30-60 minuten per dag. In een vlaag van impulsiviteit heb ik loopschoenen gekocht en mezelf beloofd dat ik er iets mee zou doen. Nu gebruik ik de Start To Run podcast van 2011 en loop ik drie keer per week. Lees hier wat ik er van vind! Les 1. Donderdag 23 oktober, 17:00: "... en nu ben ik de weg kwijt"De loopschoenen liggen al een week gewoon onder mijn bed, en het ene na het andere excuus is goed om niet voor de eerste keer te gaan lopen. Wat houdt me tegen? Ik zal er als een idioot uitzien met mijn veel te witte Nikes (iedereen met ogen ziet dat ik ze nog nooit gebruikt heb), en dan ga ik er ook nog op zo’n amateuristische wijze mee rond paraderen (iedereen zonder ogen hoort meteen dat ik geen uithoudingsvermogen heb), en ik weet helemaal niet waar ik heen moet. Ik heb zo’n vage intuïtie dat ik naar Heverlee zou moeten gaan. Als voorbereiding vraag ik wat tips aan vrienden die regelmatig lopen. “Eerst zal het goed gaan, maar na een tijdje ga je je hart voelen bonzen alsof hij uit je borst springt.” Fantastisch. “Iedereen zal voorbij je lopen, maar daar mag je als beginner niet op letten.” Laat die motivatie komen, jongens! “Nadien voel je je geweldig en trots” lijkt er al wat meer op. We hebben het even over “hippe lopers” – meisjes met een spannend shortje, neon-sportbloesjes en haar dat ondanks alles in de plooi blijft zitten. Hoe doen ze dat toch? Mijn “sportkleding” bestaat uit mijn schoenen, een broek en T-shirt van mijn vriend (ik heb geen eigen sportkledij, oeps) en mijn gsm-met-podcast. Ik krijg nog even een laatste advies: “het helpt om je sportkleding thuis aan te doen, en tegen jezelf te zeggen dat je nog niet meteen de deur uit moet. Loop er even mee rond, drink iets, en vertrek pas als je voelt dat je er klaar voor bent”. En dat heb ik gedaan. Ik besloot dus te gaan lopen door De Bossen van Heverlee™. Ik zie veel collega-joggers op weg naar daar, en voel me best zelfbewust. Ik kruis een vriendin die me amper herkent. Dat is niet zo raar, ik herken mezelf ook niet in sportkledij. Gelukkig oordeelt Evy Gruyaert niet. Ik zet de podcast op en Evy vertelt me hoe gebalanceerd de lessen zijn; dat zal ze nog regelmatig zeggen doorheen het Start to Run schema. We beginnen met een minuutje lopen, gevolgd door twee wandelminuten. Soundtrack tijdens de wandelminuten? James Brown met This is a man’s world. De soundtrack is niet helemaal mijn ding, maar na een tijdje merk ik het niet eens meer. Ik adem de verse lucht in en het gaat allemaal goed. Tijdens het volgende loopstukje kom ik oog in oog te staan met een eekhoorn die op een boom klimt en even stopt om naar me te kijken. Idyllisch, maar ik voel me nog steeds een beetje bekeken door mijn kleding. Zelfs de dieren merken dat ik het niet gewoon ben om te sporten. Ik had het niet verwacht, maar ik volg de eerste les, die twintig minuten duurt, probleemloos mee en wandel voldaan naar huis. Ik voel me geweldig, en kijk stiekem al uit naar de volgende les. Evy zegt dat ik een dag moet wachten, maar onze volgende afspraak moet noteren. Komt goed, Evy! Ik luister naar rustige muziek en wandel van Heverlee terug naar mijn kot. Ik was zo enthousiast aan het lopen dat ik geen enkel idee had waar ik eigenlijk beland was. Een dikke twintig minuten later ben ik pas terug thuis, maar who cares? Ik heb gesport en volgehouden, en het voelde fantastisch. Het had de volgende dag alleen nog een beetje fantastischer kunnen voelen als ik ook gestretcht had. Les 2. Zaterdag 25 oktober, 9:30: "een zin zeggen zonder te hijgen"Soms heb ik een ochtendhumeur. Het enige wat huisgenoten en familieleden dan nog kunnen doen, is de poort dicht hijsen en alle andere mogelijke ingangen barricaderen because here be dragons. Maar als ik ’s morgens ga lopen is alles terug in orde. Na afloop van les twee voel ik niets anders dan rust en zijn al mijn zorgen weg, gewoon geweldig. Ik liep voor mijn tweede les door een wijk in Genk en eindigde opnieuw heel erg ver weg van waar ik begonnen was. Note to self: ik moet een goed parcours uitstippelen; eentje waar ik niet langer van terug wandel dan dat ik effectief aan het Start to run’nen ben. Onderweg trotseerde ik een helling tijdens een loopmoment van twee minuten. Evy vertelde me dat ik wellicht te snel ren als ik tijdens het lopen geen zin kan uitbrengen zonder te hijgen, maar ik weet niet of Evy ook al eens twee minuten bergop heeft gelopen tijdens haar tweede looprondje. Ze gaat verder en vraagt me of ik misschien een zin kan meezingen met de Start to Run-muziek, om na te gaan of ik te snel loop. Right. Tijdens deze training kon ik genieten van onder andere Miley Cyrus, Kate Ryan, Duffy en Milk Inc, daar bij meezingen is een deuk die mijn imago op dit moment niet aankan. Misschien de volgende keer? Les 3. Maandag 27 oktober, 17:30: "oppassen, he manneke"Voor deze tweede les in Leuven dacht ik terug te gaan naar Heverlee. Naar Sportbos, of hoe heet dat plekje? Het is eigenlijk geen bos, maar de universitaire sport site, die veel uitgebreider blijkt te zijn dan ik op het eerste zicht dacht. Heverlee ligt op een steenworp van mijn kot, en ik besluit er alvast heen te run’nen; misschien is het leuker om elke keer op een andere plek te lopen, en als ik al een beetje gelopen heb voordat ik in Heverlee aankom, zie ik wat meer van dat “eeuwenoude, springlevende” Leuven. Strak plan. Ik loop vanaf het moment dat ik de deur uit ben, en kom aan in Heverlee wanneer de zon al bijna onder is.
Toen ik tijdens les één de weg kwijt geraakt was, kwam ik in Sportbos terecht op een (Finse) piste die ik deze keer dan maar zou gaan volgen. Ik word vergezeld door veel andere lopers (ik vraag me af of wij elkaar voortaan ook altijd groeten, zoals vrachtwagenchauffers, busbestuurders en motards?) en besef dat de Finse piste inderdaad de beste plek is om te lopen. Evy vertelt me echter al snel dat we aan de helft van onze training zitten, en ik besluit dan maar terug richting huis te lopen. Dit, vrienden en lezers, was een vergissing. De Finse piste does not work both ways. Het is eenrichtingsverkeer, of niets. Dat merk je pas wanneer een groepje stoere binken lachend “Aan de kant! Oppassen he, manneke!” naar je roept terwijl je er echt al meer dan vijf minuten probleemloos op loopt. Echt zo’n duwtje in de rug voor onzekere, beginnende lopers, jongens! Ik loop mijn training uit en probeer er niet meer aan te denken. Ik zal het in week twee volgens “de regels” doen. Heb jij je al eens gewaagd aan Start to Run? Hoe is het jou bevallen? Sue.
0 Comments
Leave a Reply. |