Volgens Louvintage-blogger en sexperte Nathalie zijn er 5 situaties waarin de gemoederen tussen geliefden al eens hoog kunnen oplopen. De eerste situatie omschrijft zij als de Ikea-relatietest - spreekt voor zich - and it got me thinking. Mijn gedachtespinsels bevestigden wat ik al wist: “How zeg, wij zijn een keigoei koppel!”. Hoe dat komt? Ik noem het logica. Tijd voor wat Ikea-geïnspireerd relatieadvies me dunkt! Het lijkt me onwaarschijnlijk dat mijn wederhelft en ik ooit ruzie zouden krijgen in Ikea. Hij haat Ikea, dus wij zijn nooit langer dan 2 uur aanwezig in de winkel. Een veel te korte tijd dus om vlammende ruzie te krijgen. En zelfs áls ik me zou ergeren, zou ik mijn frustratie niet kunnen uitspreken omdat ik te erg buiten adem zou zijn: die man van mij spurt haast door Ikea, met een uitgeputte en druk rondkijkende ik er achter. En ruzie tijdens het in elkaar steken van de nieuwe meubels? Nope, want ik moei me niet. Het enige wat ik doe, is hem bevestigen in zijn mannelijkheid, onder de indruk zijn van zijn kunnen, hem laten vloeken en het eindresultaat belonen met een glimlach en een dikke zoen! Na zijn noeste arbeid zeggen dat hij er nu ab-so-luut gespierder uitziet, doet het hem ook.
En daar heb ik het eigenlijk al gezegd: elkaar aanvaarden, ook in de kleine en misschien ‘belachelijke’ dingen, is alvast essentieel. Ik weet dat hij niet graag naar Ikea gaat, dus dan ga ik ook geen 10 zetels uitproberen, niet doen alsof ik aan het koken ben in een van de de veel te mooie keukens of een half uur aan kaarsen staan ruiken. Want dan is het ongetwijfeld ruzie, logisch ook. Als ik dat allemaal wil doen, neem ik wel een vriendin mee naar Ikea. Ik vind ook niet dat hij maar wat meer moeite moet doen, neen. Hij doet al moeite, want hij nam me op een zondag als verrassing eens mee naar Ikea. Da’s liefde, jong. Dat ‘niet moeien’, dat is ook ne belangrijke. Who cares dat het een uur duurt eer een klein rek in elkaar staat en dat er tijdens dat uur duchtig gevloekt wordt? In plaats van de handleiding uit zijn handen te nemen, hem te zeggen dat die vijs ongetwijfeld niet op de goede plaats steekt en hem er luidop attent op te maken dat aan zijn tempo het rek volgende week nog niet rechtop staat, ga ik gewoon in bad. Als ik er weer uit ben, ruik ik fris en heb ik een rek, inclusief al mijn donkerbruine haren op mijn hoofd, want die zijn noch grijs geworden, noch uitgetrokken. Lekker makkelijk vind ik dat! En tot slot: hem bevestigen. Ik vind het absoluut geweldig dat hij een rek in elkaar steekt, want ik zou het niet graag doen. Een beetje genderstereotiep denken, is soms oké. De lades van de badkamer steken bomvol met al mijn heerlijk geurende potjes met allerlei smeersels, en er komen er alleen maar bij. Als hij me dan zegt dat ik een schattig meisje-meisje ben omdat ik zo zacht aanvoel en zo lekker ruik, zeg ik hem ook dat hij waanzinnig mannelijk en stoer is als hij meubels bouwt. Ik word graag vrouwelijk genoemd, hij dan ook mannelijk. ’t Kan toch zo eenvoudig zijn, zegt! Valérie.
0 Comments
Leave a Reply. |