Ik babbel best veel op een dag. De conversaties die ik voer, gaan vaak over alledaagse dingen. Over wat ik in het weekend ga doen, over wat ik ga koken of waar ik graag op restaurant ga. Het gaat ook al eens over mijn toekomst, over waar ik graag wil wonen. Of ik later een hond of een kat wil. Mijn gesprekpartners delen mij vervolgens hun kijk op die dingen mee, en dan blijkt dat ze het niet altijd eens zijn met mij. Prima, zou je denken, zo gaat dat in een gesprek. Inderdaad, alleen zou het fijn zijn als sommigen hun mening wat minder zouden opdringen, zeker als je hieronder leest over wat een pietluttige dingen dat dan gaat. Wat wil ik dat volgens anderen niet helemaal oké, of zelfs niet cool genoeg is? Een kinderloos bestaan
Ik zei het eerder al: ik wil geen kinderen. De laatste weken merkte ik dat die beslissing er eentje is waarvoor ik niet altijd openlijk mag of durf uitkomen. Als ik eerlijk ben en zeg dat ik liever kinderloos wil blijven, krijg ik nog steeds vaak te horen ‘dat het nog wel komt’. Die woorden hoor ik dan met een lacherige ondertoon, want ik ben toch nog zo jong en naïef, hoe kan ik nu al weten wat ik wel en niet wil? Vrouwen die al mama geworden zijn, reageren vaak nog anders op mijn mededeling. Of beter gezegd: ze reageren helemaal niet, waardoor het lijkt alsof ik net een mes in hun prille moederhart stak. Want er is geen mooier geschenk dan het moederschap. Juist ja. Dus wat doe ik dan vandaag, als iemand mij vraagt wanneer ik graag kinderen zou willen? Ik zeg dat we er nog niet over nadenken. Ik lieg, met andere woorden. Want eerlijk? Ik heb een hékel aan die reacties, aan het negatieve kille beeld dat mij wordt toegekend omdat ik als vrouw zeg dat ik geen kinderen wil. Ik wil niet dat mensen mij anders gaan bekijken (en ja, dat doen ze) dus ik verdraai de waarheid. Maar toch, na elke leugen heb ik ook een beetje een hekel aan mezelf. Ik mag toch uitkomen voor wie ik ben en wat ik wil? Elke keer neem ik me voor de volgende keer wél de waarheid te vertellen. I’m working on it, maar ik blijf de “Ja, maar…” als antwoord krijgen: Ja, maar nu kan je werk en kinderen toch combineren? Ja, maar je kan toch reizen met je kind? Ja, maar jij zou toch een hippe mama zijn? Ja, maar wat als ik dat nu gewoon niet wil? Een rustig leven… Soms kom ik vrijdag thuis na het werk, doe ik mijn pyjama al aan, eet ik in de zetel en kijk ik heel de avond Grey’s Anatomy. Ik vind dat heel erg leuk, maar blijkbaar is dat saai. Doodsaai. Ik mag op vrijdagavond niet moe zijn. Ik moet me amuseren, want het is weekend, yes! Ik moet drinken (geen frisdrank alsjeblieft!) en dansen en lachen (staat het op foto?) en zeker NIET voor middernacht gaan slapen, want dat doen alleen seuten. Zaterdag slaap ik best niet té lang uit, want als het even kan hou ik me creatief bezig. Zelf kleren of interieurspullen maken is namelijk zéér hip, weet je wel. Dus uitslapen, uitgebreid aan ochtendseks doen en ontbijten met chocoladekoeken en tekenfilms is tegenwoordig not done, onthoud dat maar. ’s Avonds tut ik mezelf ook nog liefst helemaal op – weg met de jogging! – en ga ik ook wat hips doen, zoals gin tonics drinken (of is dat misschien ondertussen ook al over zijn hoogtepunt heen?). Wat als ik dat niet graag doe? Mag ik het thuis dan gezellig maken met lekker eten en wat wijn? Alsjeblieft? Als het haute cuisine is en ik van elk gerecht een foto deel, zeg je? …met chocolade 1 of 2 keer per week zondig ik eens goed. Dan hou ik de ene keer hapjesavond met cava, eet ik de andere keer frietjes van de frituur of eet ik niet 1 stukje chocolade, maar een hele reep. De rest van de week eet ik dan zoals van mij verwacht wordt (en eigenlijk zoals ik moet, wil ik geen olifant worden): ik ontbijt met muesli en magere melk, eet veel groenten en voel me schuldig als ik aan 3 gezonde tussendoortjes per dag zit, want 2 is veel beter voor de lijn, ahja. Maar het kan nog beter, zo hoor ik dan. Mijn muesli is niet hip genoeg, waarom eet ik geen granola? Ja, dat lijkt wat op elkaar, maar granola is wel ‘in’ hé, zeker als ie zelfgemaakt is. Of wil ik dat receptje met havermout-die-mijn-oren-uitkomt niet eens proberen? Mijn groenten komen al eens uit de vriezer, oeioei. Waarom heb ik zelf geen kleine moestuin, dat doen ze nu toch? Dat ik af en toe eens ga zwemmen, dat is wel mooi, maar zou ik mijn dag niet beter beginnen met wat yoga? Want dat is hipper, en goed voor ‘mijn hoofd’. Met mijn hoofd gaat het nu ook al prima, dank je wel. ’s Avonds doe ik best ook wat krachtoefeningen, want strong is the new skinny, zo is dat nu eenmaal. Ik ben wie ik ben, en ik doe wat ik zelf wil. Is dat dan ook niet hip en al? Valérie.
0 Comments
Leave a Reply. |