Foto: www.atvtoday.co.uk/ De beste serie van 2018. Je moet dit gezien hebben om niet bestempeld te worden als de lokale cultuurbarbaar. Ook al kon ik deze serie niet meteen in mijn lijstje van "beste series ooit" plaatsen, toch leerde ik een zeer belangrijke les. Ongelijkheid zullen we voor altijd in stand houden. Ik neem je even snel mee in de logica van de toekomst. Je ziel, gedachten en geheugen kunnen worden gedownload op een "stack" die zich bevindt in je nek. Deze is onbeschadigbaar, behalve als je er dus met een electroblaster op schiet (dit is me in het dagelijkse leven nog nooit overkomen, dus dat zit wel snor). Je lichaam is niet meer dan een vervangbaar omhulsel, een hoesje waarin je dus rondloopt. Ze noemen deze lichamen sleeves en de kwaliteit van je sleeve hangt dus af van je levensstandaard. Foto: www.apotpourriofvestiges.com/ Je hoort me dus al komen. Geraakt je sleeve beschadigd door bijvoorbeeld een ongeval dan moet je een goede verzekering hebben om meteen in een nieuwe sleeve gestoken te worden, anders gaat je stack de serverkast in (on ice) tot je terug een sleeve kan betalen of iemand een sleeve voor je koopt. Zo zijn we dan als lustige seriekijker getuige van een meisje van 7 jaar dat wordt aangereden en wegens minimale verzekering geresleeved wordt in het lichaam van een oude vrouw (ze hadden geen omnium genomen). Daarnaast zijn er ook een aantal mensen die gedurende hun hele levensloop, die dus behoorlijk kan oplopen als je gewoon van sleeve naar sleeve kan leven, dezelfde sleeve kunnen dragen doordat ze het geld hebben om hun eigen lichaam te klonen en dus eeuwig jong en soepel blijven. GIF: circodelherreroseries.com/tag/altered-carbon/
Je begint te voelen waar ik naartoe wil gaan. Zelf ben ik een enorme believer in inclusie en voel ik me voorvechter om iedereen een sociaal gewaardeerde rol te geven in de maatschappij waar er ruimte is voor participatie voor iedereen (de pedagoog in mij gaat helemaal los). And than it hits me Tientallen jaren geleden begon heel de beweging richting inclusie voor mensen met een beperking, er is steeds meer aandacht voor mensen met psychische kwetsbaarheden en de integratie van mensen met een migratieachtgrond is het thema van vandaag. De bewegingen rond ongelijkheid in de maatschappij schrijden met rasse schreden voort. Dan bolt mijn ruggengraat een beetje, slaat de twijfel toe en stel ik mezelf de vraag: is inclusie wel mogelijk? Want zelfs over 1000 jaar, wanneer we hypothetisch leven van sleeve tot sleeve of wanneer we bij de dienst studentenvoorzieningen staan omwille van ongelijke examenkansen door het gebruik van bionische armtechnologie van een andere student blijven we hardnekkig kijken naar verschillen. En dan zet ik me terug recht. Natuurlijk kunnen we niet zitten wachten en vervallen in fatalistische gedachten. Een kop koffie erbij en even terug naar de realiteit. We kunnen niet niets zitten doen of de realiteit negeren. We moeten er gewoon voor gaan en elke dag verschillen zien bij elkaar. Dat wat jou uniek maakt, vult mij aan en omgekeerd. Als jij mijn verschil ziet en ik dat van jou, dan hebben we al iets om samen over te praten. Elke.
0 Comments
Leave a Reply. |