Geachte lezer Heeft u daar even een prachtoutfit aan, zeg. En ligt uw haar altijd zo goed? Moh, heeft u ooit al modellenwerk overwogen? De beste verstandhoudingen beginnen als dusdanig: ik spot u als een potentieel interessant personage, ik struikel naar alle waarschijnlijkheid over iets onbestaand (één van mijn speciale talenten), we beginnen te praten over de locatie waar we ons bevinden en als alles goed gaat, complimenteer ik u en vindt u mij een beetje vreemd, maar toch leuk. Echter, met deze start van onze nog zeer prille verstandhouding voel ik mij slightly ongemakkelijk, want u spot mij, u beoordeelt mij op mijn woorden en ik heb geen idee wie u bent. Desalniettemin zal ik pogen mijzelf op mijn best te profileren, uw vriendschapshart (it’s a thing – niet nu al moeilijk doen hé) te winnen en u een aardig beeld te schetsen van wat ik hier in godsnaam (weeral) op Louvintage kom doen.
Mijn naam is Julie Verhaert, ik ben 23, student Business Economics en mij zal u niet snel treffen in de buurt van een pasta- of broodjesbar in Leuven – tenzij misschien op een heel slechte dag stilletjes huilend voor de vitrine. Ik heb namelijk coeliakie, wat een zeer hoogdravende naam is voor het feit dat mijn darmen achterlijk zijn in het verteren van gluten – ze kunnen dat niet (meer). Ik zeg niet meer, omdat de diagnose 'glutenintolerant' mij pas 2,5 jaar geleden werd gegeven. Vorig academiejaar werden er tijdens de meimaand van coeliakie (uhu, wij hebben een maand voor ons alleen, enfin, we delen die wel met nog wat mensen, maar wij zijn sowieso het belangrijkst) reeds enkele posts van mijn blog op Louvintage gepost en gaf ik u onder andere al een overzicht van hoe u mensen zoals mij, zogenaamde glutards, kan herkennen. Ik nodig u uit om deze lijst nog eens door te nemen als u graag meer wilt weten over hoe mijn overgang van het normale naar het glutenvrije leven is verlopen. Wat ik dus op Louvintage kom doen is u, mijn beste vriend (too soon?), tweemaandelijks een blik bieden in mijn fascinerend leven. Ik zal u hopelijk aantonen dat wij, glutards, niet 24/7 in onze broek lopen te kakken – pardon my French, dat wij niet alleen maar rauwe wortels en vieze brijen tot ons nemen en dat er dus echt geen gluten in aardappelen zitten. Laat mij vooral weten wat u van mijn opzet vindt, of ik volgende keer nog iets beter mijn best moet doen, of u misschien een gelijksoortige bent (OH MY GOD HIIIIIIIIII) en neem als u even de tijd heeft eens pardoes een kijkje op youngandwildandglutenfree. Hoogachtend en vredelievend Julie.
2 Comments
|