Waar is den tijd. Ik weet niet hoe vaak (maar ’t was echt héél vaak) ik de laatste tijd die vier woorden al heb uitgesproken, maar de tijd raast echt extra snel voorbij lately. Ik heb het gevoel dat ieder jaar sneller gaat en er echt minder en minder tijd in een dag is. Laatst was ik met een vriendin aan het rondwandelen in Leuven en kwamen we tot de vaststelling dat die wilde jaren van pintjes (voor mij minder, uiteraard), parties en prima schoolwerk (jot) stilaan tot het verleden behoren en we gestaag maar zeker naar een nieuwe fase in ons leven aan het gaan zijn. Gaan we dan écht volwassen worden? Ik ben daar nog niet klaar voor. VOLWASSEN WORD IK NOOOOOOOOOIT. (6tien op Ketnet, anyone?) Ah melancholie. Iedereen die mij kent, weet dat ik niet zo goed omkan met loslaten, zo zelfs tot op het punt dat ik belachelijke voorwerpen en papiertjes die iemand mij ooit eens random heeft gegeven, niet kan weggooien, want ik heb die ooit gekregen (waterdichte redenering, Jules). Ik hecht daar dan waarde aan en ik stop die zaken in dozen die ik dan op hun beurt zelden nog opendoe, goed hé. Maar we wijken af. Ik heb het dus momenteel ook moeilijk met het loslaten van mijn jeugdjaren en alle tradities en tierlantijntjes die daarbij kwamen kijken. Waar ik een vijftiental jaar geleden – en ook recenter nog, that was great television y’all – nu waarschijnlijk iedere avond aan het televisiescherm gekluisterd zat voor ‘Dag Sinterklaas’, associeer ik het begin van december nu eerder met het naderen van deadlines en examens en OH MY GOD het begin van een nieuw jaar waarin zo veel gaat veranderen (help). Hoewel ik, for old times sake, nog een keer per jaar mijn schoentje durf te zetten (we zijn thuis allemaal een beetje melancholische zielen) en, verwend als ik ben, daar effectief de volgende ochtend een kleinigheidje in kan terugvinden, is dat toch niet meer zoals vroeger. Zo die tijden dat ik er rotsvast van overtuigd was dat ik Slechtweervandaag ’s nachts had gehoord of dat dat beetje zand in de gang sowieso van Zwarte Piet zijn schoenen moest zijn en die ochtenden waarop het eindelijk toegelaten was om eens alleen zoete dingen te eten (chocolade! speculaas! marsepein!) – those were the days. Foto: generous.eu Omdat dit nog altijd first en foremost foodieblogposts zijn, zal ik u een tip meegeven voor mocht u nog een glutard blij willen maken vandaag (ik wil u gerust mijn adres even doorgeven): een glutenvrije Sinterklaas geeft geen gewone speculaas (sadness is a color) en ook geen letter- of taartenkoekjes, maar wel pure marsepein en de meeste gewone chocoladesoorten (omdat ik een rebel ben en niet zo zeer op ‘sporen van’ let). En mandarijntjes à volonté, uiteraard – maar die zijn niet echt zo hot als al dat zoete lekkers. Moest u echter toch, net als yours truly, naast marsepein en chocolade ook wat koekigs craven op de verjaardag van ons Goedheilig Man, raad ik u die van Generous aan. Generous stopt jaarlijks Sylvain Speculoos in een Sinterklaasjasje en de smaak is zeer zeker te pruimen. Niemand minder dan Belgische held Stromae kan deze koekjes overigens ook appreciëren. Voor de wilde bakkers onder u, verwijs ik graag naar zes Sinterklaasrecepten van Focus on Foodies – ik moet persoonlijk op vlak van bakkwaliteiten helaas onderdoen.
Goh, deadlines in plaats van pakjes, examenplanningen in plaats van kleurrijke brieven aan de Sint – Sinterklaas is niet meer wat het geweest is, en zal dat ook nooit meer zijn. We zijn nu groot en zelfstandig, we hebben ondertussen uit onszelf begrepen dat we beter braaf door het leven gaan, en de toekomst brengt ons ongetwijfeld nog veel grootstere geschenken dan de man ooit deed. Maar het blijft een goed excuus voor het nuttigen van comfort food en maakte een mooi deel van onze jeugd uit hé. Dus kom, speciaal voor vandaag, knal die muziekboxen open en laat ons samen nog een laatste keer teruggaan naar onze jeugdjaren: https://www.youtube.com/watch?v=f2-fKUdHFII. Dikke zoen van je kapoen Julie.
4 Comments
Julie
16/1/2015 02:26:55 am
VUISTJE!
Reply
Julie
16/1/2015 02:26:30 am
True dat! En een beetje badass zijn mag af en toe, zegt. Sorry dat ik je vraag nu pas zie trouwens - het zijn examens, ideale moment om dingen te ontdekken enzo sjakamaka foeifoei I should be studying. Wat die sporen betreft, als ik een slechte ervaring heb mijd ik het product daarna wel; maar ik ga er meestal vanuit dat die fabrieken iets hebben van safety first en het op de verpakking zetten vanaf er in een 3 mijl radius een gluut rondzweeft (of als de machines ook voor iets anders gebruikt worden, maar dan kan er al eens wat buikgegrol optreden) en ik ben dan zo'n pneut dat ik iets heb van IK MOET AL ZO VEEL LATEN (maar geen lactose, dus sorry dat ik zaag - I feel for ya) dus foert. En 95% van de tijd ben ik daar all good mee (en mijn tweejaarlijks onderzoek bij de specialist bevestigt mijn goede eetgewoonten :-D) Hoe ga jij daarmee om?
Reply
Leave a Reply. |