Ik heb tatoeages. Drie om precies te zijn. Ik heb er op iedere voet eentje, en tussen mijn schouderbladen vind je nummer 3. Hoewel mijn tatoeages niet zichtbaar zijn tijdens deze wintermaanden, komt de vraag of ik tatoeages heb wél regelmatig aan bod. En dan kan het vragenuurtje beginnen. Dus hier een overzicht van de vragen die mij het vaakst gesteld worden, en de vragen waar jij je dus best op voorbereidt als je een tatoeage laat zetten.
Hier kan ik kort en duidelijk zijn: ja, een tatoeage doet pijn. De intensiteit varieert van plaats tot plaats, maar algemeen gezien doet het pijn. Hoe dichter je op een bot zit, hoe meer pijn je gaat voelen, hoe meer 'vlees', hoe minder pijn. Ikzelf heb dus geopteerd voor plaatsen waar weinig zacht weefsel is (ik was zelf verbaasd om te ontdekken dat er nog zo'n plaatsen op mijn lijf zijn, zacht weefsel genoeg nochtans), maar er was een groot verschil tussen de tatoeages op mijn voeten en die tussen mijn schouders. Op mijn voeten waren er wel een aantal plaatsen die opmerkelijk gevoeliger waren dan anderen, maar dit was algemeen gezien goed te doen. Bij de tatoeage op mijn rug waren er dan weer opmerkelijk meer gevoelige plekjes en daar heb ik af en toe inwendig gevloekt, maar de pijn was op geen enkel punt ondraaglijk, eerder irritant. Het gevoel zelf is moeilijk te vergelijken, maar het is een brandend, krassend gevoel. Als je dus met een verhitte naald (oppervlakkig!) in je vel zou krassen, dan kom je behoorlijk dicht in de buurt. Voor de pijn moet je het in elk geval niet laten. Grow a pair and get it done!
Het antwoord hier is: geen idee. Momenteel in elk geval niet. Ik staar nog regelmatig met verwondering naar mijn voeten, en als ik over de nekspieren van een uil beschikte, staarde ik waarschijnlijk nog vaker naar het prachtexemplaar tussen mijn schouders. Ik ben eigenlijk voornamelijk fier op die kleine kunstwerkjes die ik overal mee naartoe neem.
Zoals ik hierboven al zei is een goede tatoeage een kunstwerkje. En in kunst moet je investeren. Hoeveel hangt af van een aantal factoren: hoe groter/gedetailleerder, hoe langer je artiest gaat bezig zijn, en hoe meer je betaalt. Hetzelfde geldt voor shading en kleur. Hoe meer kleuren er gebruikt worden, hoe hoger de prijs gaat zijn. Ook de reputatie/bekendheid van je artiest speelt een rol (en dit bepaalt ook de wachttijd natuurlijk). Hoe bekender je artiest is, hoe meer hij kan vragen voor een tatoeage. Aangezien al bovenstaande factoren meespelen in het bepalen van de prijs zet ik hier bewust geen cijfer bij, maar laat ons vooral duidelijk zijn: we're usually talking triple digits. Wat zit er bij in de prijs? Bij mijn artiest (zie link onderaan, topkerel!), was de prijs inclusief consultatie, custom ontwerp (indien gewenst), alle materiaal en check-up. Je moet dus enkel betalen voor de aftercare producten. Vraag hier zeker naar bij je eigen artiest wanneer je de eerste keer langs gaat zodat je niet voor verrassingen komt te staan! Je wilt aan die coole kater op je lijf in elk geval geen financiële kater overhouden.
En nu wordt het persoonlijk. Dit is de vraag waar ik mij eerlijk gezegd het ongemakkelijkst bij voel. Er zijn mensen die een tatoeage laten zetten, gewoon omdat ze het mooi vinden. Bij mij ligt de betekenis net iets dieper, en dat is meteen ook de reden waarom mijn haar recht kruipt als een volstrekt onbekend persoon mij deze vraag stelt. Zij krijgen meestal de oppervlakkige betekenis te horen. Op mijn linkervoet staat een kompas. Iedereen weet waar een kompas voor dient: om de weg te vinden. Dat is ook de reden waarom ik hiervoor gekozen heb. Want dat doe ik ook, de wegzoeken, de juiste richting zoeken, zoals iedereen. Maar tegelijk staat deze tatoeage ook voor loslaten. Om te leren omgaan met onzekerheden en erop te vertrouwen dat het wel allemaal op zijn pootjes terecht komt. Vandaar ook de blaadjes op mijn andere voet. Ze worden meegevoerd door de wind, ze volgen de richting die ze uitgeblazen worden. Van waar komt de inspiratie? Eerlijk? Uit Pocahontas. Disney for life y'all. De tatoeage op mijn rug is een ander paar mouwen. Dit is een tatoeage van een hand, beter gekend als hamsa of hamesh, met onderaan een lotusbloem. De hamsa hand is een symbool dat staat voor de bescherming tegen 'slechte invloeden' en het brengen van geluk en gezondheid. De lotusbloem staat dan weer gekend als symbool van het licht, vrouwelijkheid, reinheid, gezondheid en nog een hele resem andere dingen. Deze tatoeage is gebaseerd op een hangertje dat ik al draag sinds ik een jaar of 15 ben. Ik kreeg op deze leeftijd een behoorlijk zwaar verhaal te horen over een familielid en dit had een grote impact op mij als opgroeiende tiener. Ik kocht het hangertje toen omdat ik bescherming wou, omdat ik op zoek was naar een gevoel van veiligheid. Dit hangertje werd letterlijk mijn beschermende hand. Toen ik 6 jaar later op vakantie ging naar Tunesië kocht ik een kleiner exemplaar van zilver. Terug thuis merkte ik dat ik mijn oorspronkelijk hangertje kwijt was. De angst om ook mijn nieuw exemplaar kwijt te raken zat er in, dus koos ik nog eens 5 jaar later voor een behoorlijk permanente, maar geruststellende optie: dit hand ga ik zeker niet kwijtraken.
Kort antwoord: ja, ik wil er nog. Ik wil geen sleeves of volledig rugstuk, maar ik heb er nog wel een aantal op het verlanglijstje staan. Voor het 'waar' gedeelte van de vraag kan ik ook al specificeren: op niet-rekbare, bedekbare plaatsen. Waarom niet-rekbare plaatsen? Ik wil in de toekomst kinderen en al dat stretchen kan nu eenmaal zijn sporen nalaten op bepaalde plaatsen. Dus die plaatsen probeer ik te vermijden. Tatoeages zijn nu eenmaal mooier als ze hun oorspronkelijke vorm behouden. Waarom bedekbaar? Omdat er nog steeds een hele hoop taboes hangen rond tatoeages. De tijd dat enkel matrozen en gangsters met tatoeages rondliepen, is lang achter de rug, maar we gaan hier niet flauw over doen: tatoeages zijn nog lang niet volledig maatschappelijk aanvaard, zeker niet binnen de dienstverlening. Verpleegkundigen, bedienden, leerkrachten: het zijn maar een aantal beroepen die nog steeds te maken krijgen met weerstand als het om tatoeages gaat. Zonde vind ik dat.
Way before Oké, je weet wat je wilt en waar je het wilt. Je hebt er over nagedacht en je bent 500% zeker. Super! Dan is het tijd om een consultatie te boeken. Ik had een aantal foto's en tekeningen mee die als inspiratie dienden. We hebben de elementen overlopen die ik absoluut wou en niet wou, en op basis van wat ik aangaf is monsieur l'artiste aan de slag gegaan. Ik kreeg een voorbeeld via mail, en op basis van de feedback die ik gaf, werkte hij het definitieve ontwerp af. Design: check! The day before Ah, morgen is het dan eindelijk zover. Om je voor te bereiden op je sessie, zijn hier enkele tips die ik zelf gekregen heb: - Niet drinken/gebruiken de avond voor je langs gaat (een beetje fatsoenlijk artiest gaat gewoon weigeren om je te tatoeëren als je onder invloed bent) - Ga op tijd slapen - Eet en drink voor je gaat (flauwvallen is namelijk geen strak plan) T-day Hoera! Tattoo-day has arrived! Eenmaal aangekomen ga je (normaalgezien) een formulier moeten invullen met medische informatie. Op basis van je antwoorden kan een artiest nog steeds weigeren om je te tatoeëren. Als je dus bijvoorbeeld diabetes hebt, vraag je best eerst advies en een medisch attest aan je arts. Vervolgens worden dan de grootte en plaats van de tatoeage exact bepaald, en wordt deze plaats geschoren. Ja, voeten, rug, onderarm of oorlel, maakt niet uit, zelfs donshaar is verboden. Ten slotte wordt de stencil geplaatst en dan is het tijd om eraan te beginnen. Zorg dat je comfortabel zit of ligt (enige stijfheid gaat sowieso intreden) en dan ben je vertrokken. Zit stil en blijf rustig. Als het echt eventjes niet meer zou gaan, geef dit dan ook aan. After T-day Eureka, ze staat erop en je leeft nog! Tijd om dat pareltje eens goed te bestuderen en dan 'invetten' en afdekken die handel. Je krijgt duidelijke instructies over de nazorg en wat je ook doet, volg dit tot de laatste letter op. De eerste twee weken vraagt een tatoeage redelijk wat aandacht, maar die verdient ze ook. Jij bent volledig zelf verantwoordelijk voor de juiste zorgen so don't come crying. Mijn persoonlijke aftercare ervaringen die ik toch ook eventjes wil delen: - Je lichaam produceert adrenaline om met de pijn om te gaan. Maar adrenaline werkt uit, en dat merkte ik toch wel een paar uur na de plaatsing. Hou hier dus rekening mee als je wilde plannen maakt na je tatoeëersessie. - Doe wat je gezegd wordt maar wees niet té voorzichtig. Je wilt je nieuwe aanwinst goed verzorgen en beschermen, en zo hoort het ook, maar té is ook niet goed. Ik dekte mijn tatoeages op mijn voeten bijvoorbeeld te veel af, met als resultaat jeuk en een langer genezingsproces (afschuwelijke jeuk, echt, niet oké!). Een 'verse' tatoeage heeft naast vet namelijk ook lucht nodig. Die 'fout' heb ik niet meer gemaakt bij nummer 3 met als resultaat: geen jeuk. Zo simpel kan het zijn. Ziezo, dat is het zo'n beetje. Als je toch nog met een vraag moest zitten: stel ze gerust, ik zal mijn uiterste best doen om deze correct te beantwoorden. Deel gerust ook jullie ervaringen, artiesten en tips in de comments. Veel tattoo plezier! Dorien. Ik liet mijn tatoeages plaatsen bij Old Rules Tattoo in Leuven en ik heb nog geen seconde spijt gehad van die beslissing. Bellen of langs gaan is wel aangeraden.
0 Comments
Leave a Reply. |