Ahh, deadlines. Terminale lijnen. Dodelijke linies. Een heerlijk concept en ongelooflijk goed naleefbaar door zo’n mentale chaoot en eeuwige laatkomer als ik. De examens en paperdeadlines zijn nu dan wel voorbij, maar mijn thesis begint vervaarlijk in mijn nek te ademen en ongetwijfeld brengen de lessen komend semester ook nog wel wat zaken met zich mee die mij onder tijdsdruk zetten. Ik kan mij dus maar beter mentaal beginnen voorbereiden. Waarom deze mijmering omtrent dit maar al te bekende concept? Wel, bij Louvintage wordt alles in goede planningen en banen geleid door met deadlines te werken – en ik had de mijne een beetje gemist. Dus brace yourselves voor some last minute getierelaar. Ik ben afgelopen dinsdag een dagje naar Rotterdam geweest, alwaar ik in gezellige compagnie een hele dag (nuja, iets minder dan oorspronkelijk gepland – de trein zorgde comme d’habitude voor de nodige ongewenste vertraging, die werkt ook niet goed onder tijdsdruk me dunkt) glutenvrij lekkers tot mij heb genomen. In het buitenland gaan eten is altijd een beetje avontuur als glutard (mijn leven is zo wild) dus vandaar dacht ik, ik deel even – hier is ongelooflijk lang over nagedacht, ik heb het enkele weken laten sudderen om het zo nét goed te kunnen formuleren, u begrijpt – drie locaties in Europa waar de smaakpapillen van een glutard fenomenaal worden verwend. Ik wist even niet meer hoe ik ‘smaakpapillen’ moest schrijven, last minute makes me stupid, zo blijkt. Helmut Newcake in Parijs 36 rue Bichat 75010 Paris http://www.helmutnewcake.com/ Vorig jaar maakte ik tijdens de lesvrije week in gezellige compagnie (altijd maar gezelligheid, me so lucky) een tripje naar Parijs alwaar ik mijn niet glutenintolerante reisgenoot vrolijk naar glutenvrije etablissementen meesleurde. Op aanraden van een vriendin ter plaatse kwamen we terecht bij de glutenvrije patissier en lunchplaats Helmut Newcake – toen nog enkel in rue Bichat te vinden maar tegenwoordig met een tweede afhaalfiliaal op 28 rue Vignon in het 9de arrondissement. Ik was vroeger all about het zondagsontbijt met pistolets en koffiekoeken en het daaropvolgende vieruurtje met een verrukkelijk pateeke van den bakker, so you can imagine my joy toen ik ontdekte dat ze bij Helmut Newcake potverdekke heerlijk normaal smakende patisserie verkochten. Denk: geen verdachte (na)smaak, absoluut niet droog en instant nostalgie naar mijn tijden als zondagse allesvreter. En de gebakjes vielen ook in de smaak bij niet-glutards, dus haast u even naar Parijs. Carluccio’s in Londen Meerdere filialen over de ganse wereld http://www.carluccios.com/ Sinds ik glutenvrij eet, ligt mijn emotionele gevoeligheid soms ook bij eten. Mensen die mij al hebben ervaren wanneer ik iets verkeerd heb binnengekregen, weten goed genoeg dat gluten absoluut geen aangename of vrolijke Julie creëren – maar soms zijn de opgewekte emoties gelukkig net heel positief. Zo kwam ik op vakantie in Londen (wederom in, hoe raadt u het, gezellig gezelschap) bij Carluccio’s terecht. Vaderlief informeerde bij binnenkomen even naar de mogelijkheid voor een glutenvrije maaltijd en het personeel verzekerde ons dat dit geen probleem was. Eens neergezeten kreeg ik een glutenvrije kaart voorgeschoteld. EEN. GLUTENVRIJE. KAART. Met voorgerechten, hoofdgerechten, pastaschotels en desserten. Door blijdschap overweldigd, kwam daar even bijna een traantje van ontroering bij kijken. Angstvrij dineren met een uitgebreide keuze, I loved it. Ristorante La Taverna Di Vagliagli in Vagliagli Via del Sergente 4 53010 Castelnuovo Berardenga SI Toegegeven, de kans dat u ooit in Vagliagli komt (een piepklein dorpje op een vijftiental kilometer van Siena in Toscane) is relatief klein. Edoch, that’s your loss. Italië is sowieso het glutenvrije walhalla met uitgebreide kennis van het glutenprobleem en heel veel eetmogelijkheden, verse glutenvrije pizza in Firenze, om zo maar iets te zeggen, die zich zeker niet alleen tot de grootsteden beperken. Onze familietraditie is al lange tijd een bijna jaarlijkse vakantie naar Toscane en daarbij ook steevast een maaltijd (of meerdere) in La Taverna. In den beginne kon ik daar mee vrolijk van alle gerechten op de kaart smullen, maar dat is natuurlijk niet meer mogelijk sinds ik weet dat ik glutenintolerant ben (no shit Sherlock). Dat was vooral pijnlijk omdat ik verslaafd was aan hun huisgemaakte ravioli al tartufo nero. Maar ik kon hun andere pasta’s en gerechten wel glutenvrij krijgen, dus ik had geen reden tot klagen. Dat was echter buiten vaderlief en de kok gerekend (helden, echtentechtig waar), want toen papa was gaan vertellen dat ik toch altijd zo graag die ravioli at, beloofde de kok dat hij voor onze laatste avond zou proberen glutenvrije ravioli te maken. And he did. De parents en zuslief kregen de normale variant, en ik kreeg een geheel aangepaste (en zelfs uitgebreidere, lucky me) glutenvrije versie. Beste reisafsluiter ooit. En beste ravioli ooit. En beste kok ooit. Ja. Heeft u ook zo’n sublieme (glutenvrije) adresjes doorheen Europa die een speciale herinnering meedragen? Laat het mij weten, ik heb heel veel zin om op culinaire reis te gaan.
Julie.
0 Comments
Leave a Reply. |