De meest dure auto’s zoeven over relatief slecht onderhouden straten, extravagante Russische vrouwen paraderen tussen de iets meer teruggetrokken Letse bevolking en communistisch ogende gebouwen worden afgewisseld met pareltjes uit de Jugendstil.
0 Comments
Foto: sport.be
Leuven is mijn stad. Het is voor mij een fijne combinatie van vrijheid en thuiskomen. Vrijheid voor het plattelandsmeisje van zo veel jaar geleden dat er op kot ging en plots mocht eten en slapen, waar, wanneer en met wie ze wou. Thuiskomen omdat ik er na mijn studies ben ‘blijven plakken’ zoals dat dan heet. Ik woon in het groen maar kan vlot naar Leuven om te shoppen, terrasjes te doen of op een rustige werkdag in een koffiebar mails te lezen. Als Leuven mijn kleine lieve broer is, dan is Brussel mijn grote stoere neef. Brussel is de stad waar ik mijn eerste echte job had. De stad waar ik nog kan verloren lopen, maar ook mijn adresjes ken. De stoere neef dus die verre wereldreizen maakte en er allerlei souvenirs van meebracht – niet altijd even goed bij elkaar passend, maar alle wel even doorleefd. De stoere neef die op familiefeestjes al eens wat te veel drinkt – of blowt – maar altijd weer lief is voor zijn mama en kleine nichtjes. De goesting om te lopen kreeg ik voor het eerst in Leuven, maar ik voelde me pas echt een stoere loper bij mijn inschrijving voor de Brussels Urban Trail®. Inschrijven was makkelijk, maar toen begon het echte werk |